İKİNCİ KISIM
Salın üstünde, adamın hemen baktığı noktada minik bir kıpırtı... ''Gel..!'' dedi bir ses karanlığı bir bıçak gibi keserek: ''Bana gel..!'' Karalı adam daha sıkı asıldı küreklere. Karanlıkta onu çağıran sese doğru iflah olmaz bir tutkuyla ilerliyordu. Tekrar kıpırdadı adamın karşısındaki karanlık varlık. Bir iblis olmalıydı bu! Tabi ya! Ta baştan beri onu gizemiyle büyülemiş ve karanlık sulara sürüklemişti. Fakat karalı adam hiçbir şeyden habersiz ilerliyordu derin sularda. Uzun bir süre daha kürek çekti.
Saatler sonra karaya vardı karalı adam. Çok farklıydı vardığı yer. Bir liman şehrini terk edip ıssız, sarp kayalıklarla dolu bir sahile varmıştı. Salını kumsalda terk edip kayalığa doğru yürümeye başladı. İblis kayalıkların tepesine varmıştı bile. ''Gel..!'' diye bağırdı iblis, sesi defalarca yankılandı bu karanlık gecede. ''Geliyorum'' diye düşündü karalı adam ve kayalıklara tırmanmaya başladı. Aklı selim hiçbir insanın tırmanmaya çalışamayacağı kayalıklardı bunlar. Oysa adam hala gülümsüyordu sesin geldiği yöne bakarak. Sevdiği insana varmaya çalışan bir aşık edasıyla, azimle tırmanmayı sürdürdü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder