BİRİNCİ KISIM
Kapkaranlık bir gece... Ne ay ne yıldızlar başarabiliyor bu karanlığı delmeyi. Deniz sakin. Güçsüz rüzgarlar ise dalgalar oluşturmaktan aciz. Minik bir sal, salın içinde karalı bir adam... Çamur mu üstündeki? Hayır, hayır değil. Başka bir şey bu. Nedir acaba, kim bilir? Tek bildiğim karalı bir adam... Gülümsüyor ufka dikmiş gözlerini. Bu karanlıkta görebiliyor mu acaba, yoksa sadece öylece önüne mi bakıyor? Limandan çok mu uzaklaştı? Ya da umrunda mı? Sadece gülümsüyor. Gülümsemesinde bir gariplik, bir sır var. Hafifçe kürek çekiyor nereye gittiğini biliyormuş gibi. Oysa bilemez! Her yer karanlık, görüyor olamaz!
Not: Okuyan var mı bilmiyorum; ama şunu belirteyim ki hayal gücümün birden oluşturduğu minik bir öykünün başlangıcı bu. Sadece zihnimde öyle net canlandı ki paylaşmak istedim. Hiçbir anlamı olmayabilir, hiçbir sona varmayabilir; yine de yazmak istiyorum. Çok kısa bir başlangıç oldu; ama olsun.
güzel bir başlangıç olmuş. hayal gücüne ve kalemine sağlık. ikinci partıda okudum ve gayet sürükleyici gidiyor. umarım yarıda bırakmazsın..
YanıtlaSilöncelikle teşekkür ederim. Devamı bu gece yazılacak. Umarım takipçiler arasındasınızdır, okumanızı isterim, çünkü kimsenin okumadığını düşünmeye başlamıştım.
YanıtlaSil